Κεφάλαιο 2

Η βροχερή νύχτα ήταν η τέλεια κάλυψη για τον Στάς.Ο θόρυβος της βροχής και η περιορισμένη ορατότητα θα εξασφάλιζαν  περισσότερη ασφάλεια για οσο ήταν μεταμορφωμένος.Είχε ήδη απομακρυνθεί τρία μίλια μακρια απο το Θόρνπιτ και η βόλτα του έφτανε στο τέλος του.Σε λίγο θα έβρισκε την σπηλιά   και θα άλλαζε μορφή εκει μέσα.

Το δάσος ήταν σε πλήρη γαλήνη και σκοτεινό.Δεν είχε βέβαια πρόβλημα μια και η όραση του του επέτρεπε να βλέπει σαν να ήταν μέρα.Ανέπνεε με ευχαρίστηση τον βρεγμένο αέρα και απολάμβανε τις χιλιάδες οσμές που του έφερνε η υγρασία.Ένιωθε το κτήνος μέσα του να ηρεμεί και να γουργουρίζει σαν γάτα όσο πιο μακριά έφευγε απο την πολυκοσμία του Θόρνπιτ.

Βλέποντας την σπηλια ο Στας επιτάχυνε για να σιγουρευτεί οτι είναι άδεια.Καμία ιδιαίτερη οσμή δεν ερχόταν απο το βάθος της σπηλιάς αλλα έπρεπε να είναι σίγουρος οτι κανένας δεν βρισκόταν μέσα.Θα έπρεπε να μεταμορφωθεί με την ησυχία του για να ειναι πιο ανώδυνη η μεταμόρφωση.

Μπήκε στην σπηλια και έβγαλε τα ρούχα του.Το κρύο ήταν λιγο τσουχτερό αλλά δεν τον πολυ ένοιαζε.Έβαλε τα ρούχα του σε μια δερμάτινη τσάντα που είχε μαζί του και κάθισε σε μια πέτρα στην είσοδο της σπηλιάς.Έκλεισε τα μάτια και άρχισε να βγάζει τους σύρτες απο το υποσυνείδητό του.Έκλεισε τα μάτια και ανέπνεε βαθια και αργά.

Η μεταμόρφωση δεν ήταν πάντα εύκολη.Όσο πιο γρήγορα γινόταν τοσο πιο επίπονη γινόταν για τον λυκάνθρωπο και ακόμα πιο επικίνδυνη για τους άλλους.Το πιο κοντινό σε πόνο ήταν σαν κάποιος να σε τραβάει με ένα άλογο ενώ ταυτόχρονα σου μπήκει πυρωμένα καρφιά.Στο πρόσωπο που η αλλαγή ήταν πιο έντονη ο πόνος ήταν τοσο αφόρητος που οι κραυγές μπορούσαν να ακουστούν μίλια μακριά.

Χρειάστηκε πολυ καιρό ο Στας να μάθει να ελέγχει τα στάδια της μεταμόρφωσης.Απο κάτω προς τα πάνω ήταν το πιο ανώδυνο και πάντα με ηρεμία.Ο πόνος  έτσι κρατούσε λιγότερο και ήταν πιο μικρός.Έτσι και τώρα ένιωθε τον εαυτό του να αλλάζει σαν να έρεε ζεστό νερο  μεσα απο τις φλέβες του.Μέσα σε πεντε λεπτά  η μεταμόρφωση ειχε τελειώσει.

Τεντώθηκε και έβγαλε μια κραυγή σημαδεύοντας το φεγγάρι σαν να ζητούσε απάντηση.Κοίταξε το κόκκινο φεγγάρι και ένιωσε ενα μικρο σφιξιμο μέσα του.Ήταν μόνος του.Πολυ παλιά η κραυγή του ποτέ δεν έμενε αναπάντητη και τέτοια βράδια τα περνουσε παρέα με την υπόλοιπη αγέλη.Έτρεχαν μεσα στο δάσος,ανέβαιναν στα δέντρα και μερικές φορέ μπορεί να κυνηγούσαν  κάτι για να τσιμπήσουν.Επειδή το τελευταίο φρίκαρε τους ανθρώπους, έφερναν κάποιο κομμάτι κρέας ώστε να μην τους δεί κανένας άνθρωπος με ενα ψόφιο λαγό στα δόντια.Το τελευταίο βράδυ μαζευόντουσαν σε κάποιο ξέφωτο και άκουγαν τους γηραιότερους να τους λένε για το πως δημιουργήθηκαν οι λυκάνθρωποι.

Όταν ο κόσμος δημιουργήθηκε και οι Θεοί έφτιαξαν τον άνθρωπο  έβαλαν μέσα του την δύναμη της ζωής.Το δώρο αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί ο κάθε ένας γιατί κανένας δεν αντιλαμβάνεται το εύρος της ζωογόνου δύναμης.Χρειάζεσαι προσπάθεια για να καταλάβεις οτι υπάρχει κάτι παραπάνω απο αυτά που νιώθεις και αυτά που μπορείς να κάνεις.Όταν ξεκλειδώσεις την ζωογόνο δύναμη σου,ένας νέος κόσμος αισθήσεων και δυνατοτήτων απλώνεται μπροστά σου.Δημιουργείς,απολαμβάνεις και βιώνεις κάθε στιγμή πολλαπλάσια απο οτι πρίν.

Αλλά ολη αυτή η δύναμη έρχεται με ένα τίμημα.Ανοίγοντας την ζωογόνο δύναμη,ανοίγεις τον δρόμο για το κτήνος.Το κτήνος είναι το ζώο που εχουμε μέσα μας.Τρέφεται με οτι ζούμε,αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε.Οσο πιο γρήγορα τρέφεται το κτήνος τόσο  πιο γρήγορα θα μεγαλώσει,τόσο πιο γρήγορα θα σπάσει την αλυσίδα.Η μεταμόρφωση σε λυκάνθρωπο ειναι η διέξοδος κάποιου "φωτισμένου" για να βγάλει προς τα έξω το κτήνος.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι λιγο διαφορετική όπως αναφέρει ο Τζινξ ο ιατροφιλόσοφος.Η αρχή του Τζίνξ ήταν "Θεοί είναι,κάνουν οτι θέλουν".Η δημιουργία των λυκανθρώπων κατα τον Τζίνξ ήταν μια (αρκετά) αποτυχημένη προσπάθεια της Θεάς Σίντερ που ήθελε ένα άντρα πιστό σαν σκύλο.Αν και Θεά η Σίντερ δεν είχε τις στοιχειώδεις γνώσεις ζωολογίας που θα έβρισκε σε μαθητευόμενο στο Λαμπρό Πανεπιστήμιο.Εδω που τα λέμε οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει την διαφορά ενός λύκου απο ένα σκύλο (εκτός απο την Θεα Σίντερ και τις γάτες).Η Θεά Σίντερ  λοιπόν  ενοποίησε ενα λύκο με ένα άντρα με αποτέλεσμα να φτιαχτούν οι λυκάνθρωποι.Θα ήταν μια οδυνηρή σκέψη να σκεφτείτε την έκπληξή μιας γυναίκας όταν ο σύζυγος της έπεφτε στα τέσσερα έβγαζε τρίχες και δόντια και σκότωνε το μισο κοπάδι πρόβατα.Επειδή και οι Θεοί δεν θέλουν να δεχτούν τα λάθη τους (όσο χοντρά και εαν είναι),η Θεα Σίντερ φρόντισε να διαδοθεί η βλακεία περι "ζωογόνου δύναμης".

Η σκέψη του Στάς διακόπηκε ξάφνου απο ένα βελανίδι το οποίο ήρθε στο κεφάλι του.Μετά ήρθε και δεύτερο,τρίτο και τέταρτο.Μέσα στην σιγή του δάσους άκουσε μια φωνή απο ψηλά.Γύρισε το κεφάλι του και είδε ενα σκίουρο να τον κοιτάει ενοχλημένος.

"Ρε φιλοςςς δεν παςς να μεταμορφωθείςςς πουθενά αλλού;Τρείςςς ώρεςςς προσπαθώ να κοιμηθώ και εσυ κάθεσαι και φωνάζειςςς;" είπε ο σκίουρος ρίχνοντας ακόμα ενα βελανίδι στον Στάς.

"Ένας σκίουρος που μιλάει.Πάει,τρελλάθηκα." είπε απελπισμένος ο Στάς

"Ουαου εναςςς λυκάνθρωποςςς." απάντησε ειρωνικά ο σκίουρος.

"Μα οι σκίουροι δεν μιλάνε.Τι είδους μαγεία ειναι αυτή;" 

"Μαγεία ε;Φάε λιγη μαγεία τώρα" αποκρίθηκε φανερά ενοχλημένο ο σκίουρος πετώντας ενα ακόμα βελανίδι.

"Συγγνώμη εαν σε ενοχλησα αλλα έρχομαι εδω πάρα πολλά χρόνια και ποτέ δεν ειχα ενοχλήσει κανένα.Τέλος πάντων το δάσος είναι αρκετά μεγάλο και μπορείς να πας αλλου να κοιμηθείς σαν  σκίουρος." είπε ο Στάς  χωρίς να πιστεύει οτι έπιασε συζήτηση με ενα τσαντισμένο σκίουρο που του πετάει βελανίδια.

Βέβαια η απορία του Στας δεν ειναι δικαιολογημένη.Οι μάγιστροι του Τουμ είχαν μια θεωρία κατα την οποία τα ζώα μπορούνε να μιλάνε απλά δεν θέλουν να το κάνουν.Για οικονομία λόγου προτιμούνε γρυλλίσματα νιαουρίσματα κελαϊδητά παρά να χειρίζονται μια απο τις 328 διαφορετικές γλώσσες του κόσμου.Επιπλέον ποιός θα ήθελε ενα σκύλο που να έλεγε στο αφεντικό του "Φίλε πρέπει να κανεις μπάνιο γιατι κοντεύω να πεθάνω απο την βρώμα;".Ενας τέτοιος σκύλος θα ειχε στην καλύτερη περίπτωση να φύγει κλωτσιδόν απο το σπίτι μετα απο μια τέτοια δήλωση.

Τα έλφ βέβαια ισχυρίζονται οτι τα ζώα τους μιλάνε όποτε βρίσκονται στα δάση.Κρύβουν βέβαια το γεγονός οτι τα ζώα τους περιλούζουν με βρισιές λόγω της συμπεριφοράς των έλφ στα δάση.Χαρακτηριστικό παράδειγμα ειναι η δίηγηση του  Εθολ του παλαβιάρη  για τον πρώτο πόλεμο Ελφ και Ζώων  που έγινε στο δάσος του Λορθεν.Ενα πρωϊ λοιπόν τα ελφ αποφάσισαν να γιορτάσουν την ομορφιά της φύσης στο δάσος του Λόρθεν.Οι γιορτές των Ελφ περιλαμβάνουν εικοσιτετράωρες χορωδίες,μουσικα όργανα και ατελείωτο χορό.Μετά απο επτά μέρες συνεχόμενου πανζουλρισμού τα ζώα έστειλαν τον κάστορα να  ζητήσει απο τα έλφ να φύγουν.Αντίθετα με οτι περίμεναν τα ζώα,τα έλφ οχι μόνο δεν έφυγαν αλλά αποφάσισαν να καθίσουν ακομα περισσότερο αφού είδαν ως καλό οιωνό ενα κάστορα που μιλούσε.Τα ζώα εκνευρισμένα (ιδιαίτερα ο κάστορας που τα ελφ τον έγραψαν κανονικα)  διέλυσαν το κοντινό φράγμα και ετσι πλημμύρισε ο καταυλισμός των Ελφ.

Είναι πλέον σαφές οτι τα ζώα δεν μιλάνε γιατί έτσι μπαίνουν σε περισσότερους μπελάδες.

Ο Στάς μπόρεσε να κοιτάξει πάνω απο τον βράχο.Μάλλον οι χειμερινές προμήθειες του σκίουρου είχαν τελειώσει.Με δισταγμό ρώτησε "Μπορώ να βγώ;"Καμμία απάντηση.Βγαίνοντας διακριτικά κοίταξε προς τα πάνω.Ευτυχώς ο τρελλός σκίουρος είχε εξαφανιστεί.Η αψιμαχία πάντως του είχε χαλάσει την όρεξη.Καλύτερα θα ήταν να γίνει ξανά άνθρωπος και να πάει πίσω στην ταβέρνα.Χρειαζόταν λιγο κρασί για να συνέλθει απο την εμπειρία αυτή.

Πηγαίνοντας προς την σπηλια,γύρισε την πέτρα κάτω απο την οποία είχε αφήσει την τσάντα με τα ρούχα του.Με τρόμο είδε οτι η τσάντα δεν ήταν εκει.Τα Κόκκινα μάτια του Στας λαμπίρισαν με οργή.Ο καταραμένος σκίουρος  είχε πάρει τα ρούχα του.Το τι θα μπορούσε να κάνει ενας σκιουρος τα ρούχα του στας ήταν άξιο απορίας.Δεν πειράζει οταν τον έπιανε θα τον ρωτούσε.